ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΣΙ

Δυστυχώς και αυτό το καλοκαίρι, επαναλαμβάνονται αρνητικά δημοσιεύματα σε εξειδικευμένα έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας , στον τομέα τους, για το νησί. Απλώς δημοσιεύουμε το τμήμα του άρθρου που αφορά το νησί, τα συμπεράσματα ανήκουν στον καθένα…

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ <<ΦΟΥΣΚΩΤΟ>> ΤΕΥΧΟΣ 69 (124) ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΤΙΤΛΟΣ ΑΡΘΡΟΥ: <<ΧΙΛΙΑ ΜΙΛΙΑ ΜΕ ΦΟΥΣΚΩΤΟ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ>>

Βάλαμε πορεία προς Αστυπάλαια και όταν βγήκαμε στο μπουγάζι είχε πλέον 6 BF. Γνωρίζαμε είδη από την προηγούμενη ότι το πλοίο Νήσος Κάλυμνος έκανε το δρομολόγιο Κάλυμνος-Κως –Αστυπάλαια και όταν το είδα να περνάει μπροστά από το Λιμνιώνα , το κάλεσα στο κανάλι 12 με το φορητό VHF:

-Ακούει το Νήσος Κάλυμνος;

– Ακούει

-Εδώ φουσκωτό RINIO λίγο έξω από το Λιμνιώνα, θέλω να πάω Αστυπάλαια. Ξέρεις τι καιρό θα συναντήσω;

-… Καλοσύνη … ΄ Έχει λίγο φούσκωμα βέβαια… Έλα μαζί μου … θα πάμε μια χαρά…

-Ευχαριστώ καπετάνιο. Έρχομαι κοντά.

Ο δισταγμός του καπετάνιου πριν την λέξη <<καλοσύνη>> και το <<βέβαια>> με προβλημάτισαν λίγο αλλά ένιωσα την σιγουριά που ήθελε να μου μεταδώσει και την καλή του πρόθεση να βοηθήσει. Προσέγγισα πίσω του αλλά τον είδα να βγαίνει στην γέφυρα και να μου δείχνει να προχωρήσω στα αριστερά του στην υπήνεμη πλευρά .

Χωρίς δισταγμό πήγα εκεί που μου έδειξε αλλά κράτησα μεγαλύτερη απόσταση για λόγους ασφαλείας. Ο καιρός ήταν φορτωμένος αλλά έχοντας το Νήσος Κάλυμνος στα Δεξιά μας ταξιδεύαμε σχεδόν χωρίς να βρεχόμαστε. Πηγαίναμε με 12 κόμβους. Κρατιόμουν στο πίσω αριστερό μέρος του πλοίου για μπορέσω να αποφύγω το σπρέι. Μετά από μισή ώρα ο καπετάνιος βγήκε στη γέφυρα και μου έκανε ένα νεύμα που είχε την έννοια <<όλα καλά;>> του έγνεψα με τη σειρά μου καταφατικά. Μετά από μία ώρα ξαναβγήκε στην γέφυρα για να δει ότι όλα ήταν εντάξει. Λίγο πριν φτάσουμε στον Πούλαρι, οι σημειώσεις των οδηγών και τα λόγια των ψαράδων επιβεβαιώθηκαν. Το κύμα δυνάμωσε αισθητά και κρατιόμουν με δυσκολία στην σωστή θέση. ‘Έβλεπα το πλοίο να γέρνει ρυθμικά κατά την εγκάρσια έννοια από το κύμα και τον αέρα και απομακρύνθηκα από αυτό περισσότερο από 30 μ.. Στο σημείο όμως εκείνο ήμουν πλήρως εκτεθειμένος στον καιρό. Αυτή η κατάσταση όμως κράτησε περίπου μισή ώρα. Όταν περάσαμε τον Κάβο Πούλαρι το κύμα χάθηκε και έμεινε μόνο αέρας να λυσσομνάει. Πήρα ξανά το VHF στα χέρια :

-Aκούει το Νήσος Κάλυμνος;

-Ακούει.

-Καπετάνιο ευχαριστώ θερμά για την βοήθειά σου.

-Μην το σκέφτεσαι. Παρέα κάναμε.

-Σε ευχαριστώ πολύ, καλές θάλασσες.

-Καλές θάλασσες.

Η ευγένεια του καπετάνιου με συγκίνησε. Η εμπειρία του στην ναυτοσύνη και στην ανθρώπινη ψυχολογία ήταν ολοφάνερη. Αν μου είχε πει ότι ο καιρός ήταν εξάρης και ότι φορτώνει λίγο περισσότερο στην Αστυπάλαια, δεν θα είχα ξεκινήσει. Ήξερε σίγουρα ότι το δύσκολο κομμάτι ήταν μόνο μισή ώρα και εκτίμησε σωστά ότι στην υπήνεμη πλευρά – και όχι στα απόνερα του – ο καιρός θα αντιμετωπίζεται καλύτερα.

Κατέβασα την μανέτα απότομα, προσπέρασα το πλοίο και η μηχανή λύσσαξε από ικανοποίηση μετά από δύο ώρες στις χαμηλές στροφές. Πλησιάζαμε το λιμάνι με 35 κόμβους πάνω σε μια κάτασπρη από τον αέρα θάλασσα ενώ το σπρέι μου έτσουζε τα μάτια. Δεν μας ένοιαζε όμως, νιώσαμε ότι απεγκλωβιστήκαμε από την Κω και ότι ήμασταν ελεύθεροι να συνεχίσουμε τις διακοπές μας.

Λίγο αργότερα μπαίναμε στο λιμάνι της Αστυπάλαιας. Βρήκα ένα ρεμέτζο στη μέση του λιμανιού, έδεσα επάνω του και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν εμποδίζω την προσέγγιση του πλοίου, βγάλαμε τις νιτσεράδες και βουτήξαμε στα ήρεμα και καθαρά νερά. Ο ήλιος έλαμπε και πάλι, μεταφορικά και μη.

Όταν πήγαμε να δέσουμε καταλάβαμε ότι δεν υπάρχει χώρος παρά μόνο σε ένα σημείο που υπάρχουν βράχια εντός και εκτός νερού. Ο μόλος ήταν πιασμένος από τα δεμένα λόγω καιρού ψαροκάικα, η προβλήτα που δένει το πλοίο είναι εκτεθειμένη στον καιρό και το υπόλοιπο του λιμανιού γινόντουσαν έργα για τη διαμόρφωση νέων θέσεων. Βράχια λοιπόν και ευτυχώς που αντικατέστησα την πίσω άγκυρα γιατί μόνο με την πλώρη μπορούσα να δέσω.

Αφού είχαμε χάσει το ραντεβού με τους υπόλοιπους, θα διαμορφώναμε από εδώ και πέρα το πρόγραμμα μόνοι μας. Αποφασίσαμε να μείνουμε δύο μέρες στην Αστυπάλαια. Νοικιάσαμε ένα καθαρό και ευρύχωρο δωμάτιο και αφού ξεκουραστήκαμε κατεβήκαμε στην αμμουδιά του λιμανιού για φαγητό. Η θέα, οι γεύσεις, η ήσυχη ατμόσφαιρα και ένας διακριτικός Χατζιδάκις , ήταν η καλύτερη ανταμοιβή.

Η άλλη μέρα ξεκίνησε με πρωινό και θέα στο λιμάνι. Η ιδέα μας να βγούμε με φουσκωτό για μπάνιο ήταν πολύ κακή γιατί το νησί έχει τέτοια μορφολογία που όταν φυσάει δεν κόβει σχεδόν πουθενά. Επιστρέψαμε άπρακτοι και ένα ακόμη κοπιαστικό δέσιμο και το επακόλουθο άλμα στα βράχια μας έστειλε πίσω στο δωμάτιο για ντους, χαλάρωση και ανάγνωση βιβλίων.

Η απογευματινή βόλτα αργότερα, αποκάλυψε ότι το νησί περνάει τις παιδικές ασθένειες του τουρισμού. Μια δόση αδιαφορίας και ολίγη από άγνοια του τι σημαίνει επιχείρηση και αντιμετώπιση του τουρίστα, πελάτη, ενδιαφερόμενου, ξένου, μάλλον δικαιολογούνται από ένα νησί που γνωρίζει τον τουρισμό τα τελευταία χρόνια. Η κακή αυτή εικόνα συμπληρώθηκε από τον νεαρό λιμενικό που επισκεφθήκαμε στο γραφείο του για να τον ρωτήσουμε σχετικά με τον καιρό και μας απάντησε κάνοντας ασκήσεις ορθοφωνίας με ένα τεράστιο γλειφιτζούρι μέσα στο στόμα του. Καλοφάγωτο.

Το βραδάκι μας βρήκε στο ίδιο ταβερνάκι, με νοστιμότατα μπαρμπούνια στις καλύτερες τιμές που είδαμε. Τα απολαύσαμε κι χαζέψαμε τα βεγγαλικά που έριχναν από το ονειρικά φωτισμένο κάστρο των Querrini κάποιοι περιχαρείς γονείς που είχαν βάφτιση εκείνο το βράδυ.

Την επόμενη βάλαμε βενζίνη (άλμα επί βράχου λέγεται το άθλημα) από τον ιδιόρρυθμο βενζινά ο οποίος έστειλε τον υπάλληλό του με 80 Ευρώ βενζίνη σε πλαστική δεξαμενή αντί των 80 lt που του ζήτησα ξεκάθαρα, και μάλιστα χωρίς να κρατάει ρέστα.

Η Αστυπάλαια έχει πολλές φυσικές ομορφιές και αποτελεί στρατηγικό σημείο ως γέφυρα μεταξύ των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων. Χρειάζεται όμως να το αντιληφθούν αυτό οι ντόπιοι άρχοντες και οι επιχειρηματίες, έτσι ώστε όταν ολοκληρωθεί η προβλήτα, το νησί να γεμίσει σκάφη και κόσμο. Μέχρι τότε θα είναι ένα κόσμημα παρατημένο στην τύχη του. Ξεκινήσαμε έχοντας <<ανάμεικτες>> εντυπώσεις από το νησί με τον καιρό να προμηνύεται καλύτερος από τις προηγούμενες ημέρες. Κάναμε και μια σύντομη στάση στην επιβλητική παραλία Βατσές για μια βουτιά.

Ιπποκράτης Ποιμενίδης, Μηχανολόγος Μηχανικός.