Έτος κατασκευής 1907, Διεθνής Σήμα ICIG, Νηολόγιο Βενετίας, Αριθμός Νηολογίου 195,Μήκους μεταξύ καθέτων 70,22 m, Μηχανή 1 εναλλακτική, Έλικες 1, Κατανάλωση 12,1 τόνοι /ημέρα, Μέγιστη ταχύτητα 10,5 κόμβων, Τόνοι ολικής χωρητικότητας 1228, Τόνοι καθαρής χωρητικότητας 714,Τόνοι νεκρού βάρους 1460.
Χρησιμοποιούνταν για τη γραμμή Bari – Manfredonia – Tremiti. Στις 10 Απριλίου 1938, το Stampalia τέθηκε υπό αφοπλισμό στη Βενετία. Στις 11 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, μεταφέρθηκε στο ναυπηγίο Monfalcone, όπου παρέμεινε έως τις 14 Σεπτεμβρίου του επόμενου έτους για τις ανακαινίσεις. Από τις 8 Οκτωβρίου 1939 μέχρι τις 16 Ιουλίου 1940 έκανε μια σειρά από έκτακτα δρομολόγια, μεταξύ των λιμένων της Βόρειας Αδριατικής και της Αλβανίας. Από 23 Ιουλίου -16 Δεκεμβρίου 1940, το πλοίο τέθηκε υπό μερικό αφοπλισμό, για τη μετατροπή των μηχανημάτων και εγκαταστάσεων σε θέση του πολέμου. Στις 17 Δεκέμβρη είχε ναυλωθεί από το Υπουργείο Πολέμου.
Στις 12 Απριλίου 1941, υπό τη διοίκηση του Πλοιάρχου Paulo GAMBINAFICI αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Αυλώνας, κοντά στην περιοχή DUKATI, για την εκφόρτωση της βενζίνης στα ντραμς. Στις 14 Απριλίου δέχθηκε επίθεση Ελληνικών αεροσκφών καιβυθίστηκε.
Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΥΘΙΣΗ
15 Απριλίου 1941, ο υπογεγραμμένος Αντισυνταγματάρχης Renato BOGGIO Lera, Διοικητής του λιμένα της Αυλώνας, ενεργεί σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν έρευνα με σκοπό να ελέγξει τις συνθήκες γύρω από το τορπιλισμό και την επακόλουθη βύθιση του ατμόπλοιου Stampalia. Συνεχίστηκε με την ανάκριση του Πλοιάρχου του ίδιου του πλοίου, οοποίος απαντά ως εξής:
Όσον αφορά οδηγίες που έλαβα από την Διοίκηση της Αυλώνας, για το βράδυ της 12ης τρέχοντος, να είναι αγκυροβολημένο κοντά στην προβλήτα Dukati, όσο πιο κοντά στην ακτή. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, με ανέμους από τα βορειοδυτικά, το πλοίο παρέμεινε σε ρηχά νερά, ενώ το βράδυ, με την αιολική ενέργεια από τη γη που εξαπλώνεται, παρουσιάζοντας την πλευρά του, κατ ‘ευθείαν στο άνοιγμα του λιμανιού. Την προηγούμνη είχαμε εργαστεί μέχρι τα μεσάνυχτα, για να μεταφορτώσουμε 500 βαρέλια βενζίνης για την φορτηγίδα ALESSANDRO. Οι σκοπιές και οι πυροβολητές ήταν κανονικά στις θέσεις τους. Σημειώνω ότι το όπλο 76/40 mm., δεν ήταν εφοδιασμένο με αντιαεροπορικάβλήματα, παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις μου, τόσο στη Βενετία ‘οσο και στο Μπρίντιζι.
Σήμερα, περίπου στις 01,45 σήμανε γενικός συναγερμός και πήραν όλοι τις θέσεις τους. Είχε χαμηλό επίπεδο ορατότητας. Οι λέβητες ήταν πάντα υπό πίεση και στη θάλασσα είχαμε μόνο τέσσερα κλειδιά απο το μήκος της αλυσίδας με τη δυνατότητα ταχείας ανέλκυσης της άγκυρας. Επρόκειτο να δώσω την εντολή να πλεύσει αφού ήταν έτοιμη η μηχανή, όταν είδα στην πλώρη σαφώς την προσέγγιση των εχθρικών αεροσκαφών που, από το πολύ χαμηλό υψόμετρο, εξαπέλυσαν μια τορπίλη. Η βόμβα, ευτυχώς, πέρασε στο βαθμό του sternpost και κατέληξε στην παραλία. Εμείς ανοίξαμε αμέσως πυρ με ένα πολυβόλο, αλλά κάποια στιγμή, δυστυχώς, το όπλο μπλόκαρε. Λίγο μετά μας επιτέθηκαν με ένα μεγάλο αριθμό των εμπρηστικών βομβών και κλιπ σε κύματα, αν και η παράκτια άμυνα είχε αρχίσει βολές από όλες τις πλευρές. Αφού ειδαότιήταν αδύνατο να υπερασπιστούμετο πλοίο, αποφάσισα τη διάσωση του πληρώματος, διατάσωντας την πτώση των σωσίβιων λεμβών. Είχαμε μόλις απομακρυνθεί όταν ακούσαμε μια βίαιη έκρηξη που ακολουθείθηκε από μια στήλη λευκού καπνού που προέρχονται από τη δεξιά πλευρά, στο ύψος των λεβήτων. Σημάδι ότι το πλοίο είχε χτυπηθεί και φοβούμενοι την έκρηξη των λεβήτων και των βαρελιών βενζίνης, παραμείναμε πίσω απο το σκάφος, εάν η κατάσταση μπορούσε να επανέλθει στα φυσιολογικά. Σήμερα το πρωί επέστρεψα νωρίς επί τόπου, συνοδευόμενος από 1 υπάλληλο, το λοστρόμο και τον ξυλουργό. Το πλοίο είχε παραμείνει εκεί όπου το αφήσαμε εντελώς βυθισμένο ως την καμινάδα και μπαταρισμένο στην αριστερή πλευρά, με κατεύθυνση προς την δεξαμενή Pasa Liman. Aπό τα 34 μέλη του πληρώματος είχαν διασωθεί όλοι, αναφέροτας μονο μικροραυματισμούς.
Ν Α Υ Κ Ρ Α Τ Ο Υ Σ Σ Α 